شعر مادر [شیعر و قسه ی خوش * کورمانجی * , ]
دائیک (مادر)
دائیک ئسترکا ناو ئا سمانه
بو هه ر برینه کی ده رمانه
ئه و حه کیمی ئیش ئو ژانه
دائیک ئسترانا ده نگ بیژانه
دائیک خه م ره وی کول ئو خه مانه
دائیک دلسوژی هه مو که سانه
دائیک هیوی ئو ئومیدی مالانه
بی دائیک مال چول ئو ویرانه
دائیک ئه وینداری زاروکانه
فه داکار ئو ر جان نساری لاوکانه
ئه وه فه رموده یی پیغه مبه رانه
کو بهه شت بن پیی دائیکانه
دائیک شعر ئو هه لبه ستا شاعرانه
دائیک گول نیرگیزا باغی ژیانه
دائیک مه حره می کچ ئو کورانه
دائیک ته سکینه یا جانی بابانه
روناهی یاته روژِی شه رمسار دکه ت
بهنا خوشه ته گولی لومه دار دکه ت
ئه وینا ته هه مویا ئه ویندار دکه ت
هه سکرنا ته ئه ولادا ده ین داردکه ت
ترجمه
مادرستاره ای درآسمان است
برای هر دردی درمان است
او حکیم درد و آلام است
مادر ترانه آواز خوانها است
مادر غمخوار درد وغمهاست
مادر دلسوز همه آدمها ست
مادرامیدو آمال خانواده هاست
بی مادر خانه مثل ویرانه است
مادر عاشق بچه ها ست
فداکار و جاننسار جوانهاست
این فرموده پیامبران است
که بهشت زیر پای مادران است
مادر شعر و سرده شاعران است
مادر گل نرگس باغ زندگی ست
مادر محرم دختران و پسران است
مادر تسکین دهنده روح پدران است
روشنائی ات خورشید را شرمسار می کند
بوی خوشت گل را سرزنش می کند
عشق به شماهمه را عاشق می کند
دوست داشتن شما اولاد را مدیون می کند
